En maio do pasado ano (si, pasado xa, falo do 2007... como pasa o tempo!) a Asemblea Xeral das Nacións Unidas proclamou este 2008 "Ano internacional dos idiomas", disque para fomentar o multilingüismo, a unidade e a comprensión internacional.
Semella que este ano dedicarase ás linguas, e resulta interesante esta atención á diversidade xunguida ao concepto de unidade. En España, os gobernos de Galicia, Euskadi e Cataluña veñen de proclamar a súa intención de artellar maneiras de incrementar o plurilingüismo na sociedade española.
Non adoito conceder moita trascendencia a celebracións deste tipo "días de... anos de..." mais dareille unha oportunidade a este "ano das linguas" no mundo. Trátase dun documento moi necesario, xa que sabemos que de entre as máis de seis mil linguas existentes no mundo, unha porcentaxe que supera a metade delas está en serio perigo de desaparecer para sempre.
A lingua dun pobo vai vencellada á súa esencia dun xeito singular. Poucas características culturais son tan evocadoras do que somos como a nosa lingua. Cando unha lingua desaparece, esváese con ela toda unha historia, un pequeno mundo feito de xeracións de homes e mulleres e todo o seu peculiar modo de sentir e comunicarse.
A morte dunha lingua é un oco na Historia.
Por iso, o seu recoñecemento, o seu reclamo, son motivo de ledicia, e de ilusión.
¿non vos parece?
No hay comentarios:
Publicar un comentario